Wij zijn Edward en Sonja Fuit. We hebben elkaar leren kennen op de middelbare school in Nijverdal. We zijn in december 2003 gaan samenwonen en op 2 juni 2006 zijn wij getrouwd.
Edward is geboren in 1977 in Rijssen en is de oudste van een gezin uit 3 kinderen. Hij heeft 2 broertjes Arne en Wiechert (tweeling). Arne is getrouwd met Marsha en hebben samen een zoon, Quenten en een docher, Novita. Wiechert woont samen met Marjolein. Samen heben zij een zoon, Seth en een dochter Liv.
Edward is leraar Engels op het Twents Carmel College in Losser. Zijn hobby’s zijn jagen en kickboksen.
Sonja is geboren in 1978 in Nijverdal en is de jongste uit een gezin met 2 kinderen. Ze heeft 1 oudere zus Caroline. Caroline is getrouwd met Arno en ze hebben 2 dochters, Iris en Fleur. Sonja is doktersassistente bij een huisartsenmaatschap in Nijverdal. Haar hobby’s zijn: shoppen, lezen en sporten.
Omdat wij helaas zelf geen kinderen konden krijgen en onze kinderwens erg groot is, hebben wij besloten om een kindje te gaan adopteren.
In oktober 2007 hebben wij bij het ministerie van Justitie een aanvraag ter verkrijgen van toestemming tot opneming ter adoptie van een buitenlands kind ingediend. Van het ministerie krijg je dan een BKA-nummer die je de rest van je adoptietraject altijd nodig hebt. Hierna hebben wij ons aangemeld bij de Stichting Adoptievoorzieningen, zij verzorgen de verplichte VIA-cursussen, de wachttijd voor de cursus bedroeg ongeveer anderhalf jaar.
Van november 2008 t/m januari 2009 hebben wij deze cursus (6 bijeenkomsten) in Utrecht gevolgd. Bij deze cursus hebben wij ook andere leuke stellen ontmoet die wilden gaan adopteren, de bijenkomsten waren ook erg interessant en we hebben toen een hoop geleerd over hoe om te gaan met een adoptiekindje. Ook werden ons de voor en nadelen van het adopteren uitgelegd.
Na de VIA cursus, de medische keuring en de gesprekken met de Raad van Kinderbescherming zijn wij in oktober 2009 op de wachtlijst gezet voor China bij de vergunninghouder Kind en Toekomst. De wachttijd bedroeg toen ongeveer 3,5 jaar. Helaas liepen de wachttijden enorm snel op en zag het ernaar uit dat wij geen kindje meer uit China zouden kunnen adopteren.
Omdat onze voorkeur toch uit ging naar een Aziatisch land, hebben we toen de beslissing genomen om ons in mei 2010 over te laten schrijven naar een andere vergunninghouder (stichting Meiling) en daar zijn we op de wachtlijst geplaatst voor Taiwan.
Taiwan verlangt weer andere eisen van adoptiefouders dan China dus moest er een aanvullend rapport komen van de Raad voor de Kinderbescherming. Het verzoek hiervoor is in juni 2010 ingediend. In juli hebben wij toen een aanvullend gesprek gehad en augustus heeft de Raad voor de Kinderbescherming opnieuw een goedkeuring verleend.
Op woensdag 24 december 2010 hebben wij ons eerste intakegesprek gehad bij Stichting Meiling. Dit was een heel prettig gesprek. We hebben toen te horen gekregen dat wij waarschijnlijk in aanmerking komen voor het kindertehuis CSS in Taiwan. CSS stelt behoorlijk strenge eisen aan de adoptiefouders. Taiwan heeft ook nog een ander kindertehuis genaamd Cathwell. Dit kindertehuis heeft minder strenge eisen maar heeft ook een veel langere wachttijd.
De wachttijd op de centrale wachtlijst van Taiwan voor CSS is ongeveer anderhalf jaar. Na deze wachtlijst kom je op de wachtlijst van het kindertehuis. De wachttijd van het kindertehuis CSS is ongeveer 9 tot 12 maand.
Op 20 mei hebben wij een telefoontje ontvangen van Stichting Meiling dat wij zijn uitgenodigd voor een vervolggesprek en special need intake voor Taiwan. Dit gesprek hadden wij op 21 juni. Ook dit was een zeer prettig gesprek waarin ons uitgebreid informatie werd gegeven over beide kindertehuizen, ook hebben we toen foto’s van het kindertehuis CSS gezien. In dit gesprek werden ook onze wensen en grenzen besproken voor de special need. Omdat Meiling dacht dat wij in aanmerking zouden komen voor het kindertehuis CSS mochten we gelijk al beginnen met het verzamelen van bepaalde documenten die naar CSS zouden worden gestuurd. Dit waren onder andere de Engelse vertaling van ons gezinsrapport en een brief van onze dominee. In juli zijn deze documenten naar CSS gestuurd en we kregen op 1 augustus het goede nieuws dat we waren aangenomen bij het kindertehuis CSS. (We staan vanaf nu officieel op de wachtlijst.) Dit hebben we ’s avonds natuurlijk wel met een gebakje gevierd.
Intussen waren wij al begonnen met het verzamelen van de resterende documenten die CSS ook nodig heeft. Alle documenten die wij aanleverden moesten in het Engels zijn dus het kwam goed van pas dat Edward leraar Engels is en dat wij dus zelf de documenten konden vertalen. Het was weer een heel klusje om al deze documenten bij elkaar te krijgen. CSS wil namelijk alles van je weten. We moesten bijvoorbeeld een brief over onze geloofsovertuiging schrijven, een brief over hoe we het kind wilden gaan opvoeden en wat onze standpunten over bepaalde zaken zijn. Ook moest er weer opnieuw een medische keuring ondergaan worden en hebben we een vragenlijst van 2 A4-tjes moeten invullen. Onze financiële status, maar ook een heleboel foto’s van onszelf, de basisschool, de kerk en ons huis moesten netjes worden gedocumenteerd. Er moest ook een aantal aanbevelingsbrieven van familie en vrienden bijzitten. We hebben mooie brieven gekregen waar we erg dankbaar voor zijn. Dit alles hebben wij vlak na onze vakantie op 1 september bij onze vergunninghouder ingeleverd en samen met de Chinese vertaling van het gezinsrapport wordt dit hele pakketje naar CSS gestuurd.
Vanaf nu kunnen wij dus alleen nog maar heel geduldig afwachten tot “het telefoontje” komt waarin wij te horen krijgen dat wij de gelukkige ouders zijn geworden van een zoon of een dochter!
Update: Inmiddels hebben wij op 4 juni 2012 te horen gekregen dat wij de ouders zijn geworden van een zoontje! Hij heet Jia-Wei (betekenis “grote familie”) Joas Fuit en is geboren op 19 februari 2012 in Taipei, Taiwan.
In januari 2013 is Jia samen met ons in Nederland aangekomen.
Op 10 januari 2014 zijn wij gestart met de tweede adoptieprocedure. Na weer het hele proces te hebben doorlopen hebben wij op 10 juli 2015 het verlossende telefoontje gekregen dat wij de trotse ouders en broer van Sen zijn geworden. Voor verdere info verwijzen wij naar de pagina van Sen.